सोसल मिडिया
यी आँखासँग आशंका छ, मलाईजीन्दगीको हरेक मोडहरुमाआँखाले केही कुराहरु देख्न सक्दैनदेखेर पनि चिन्न सक्दैनचिनेर पनि बुझ्न सक्दैनबुझेर पनि देखाउन सक्दैननाङ्गो आँखाले हेरिरहँदा पनि अर्कै देख्छ, अर्कै बुझ्छ, अर्कै सम्झिन्छ किनकी, आँखा विवश छ ।
उसको समाजले त्यहीं सिकाएको छ चाहेर पनि नजरलाई भित्री आँखासम्म पुर्याउन सक्दैन उसले बुझेको छ, कुन नजर प्रयोग गर्ने भनेर तर, उसले नजर परिवर्तन गर्न सक्दैनउ रुन्छ, कराउँछ, चिच्याउँछ तर, गर्न केही सक्दैन किनकी उसलाई आफ्नै आमाको पच्छौरीले बाँधिएको छ आफ्नै बुवाको जनहीले बाँधिएको छ ।किनकी, उ विवश छ ।
बिन्ती छ बाबा !फुकाइदिनुस् हजुरको जनै अनि मात्र हजुरको टोपी फेरिदिन सक्छ देखिरहेको छ उसले, आमाको आँखामा वर्षा देखिरहेको छ उसले, बाको शिरबाट तपतप चुहेको पसिनाबरु, उ आफै रुझिरहेको छ कसैलाई ओत लगाउन सकेको छैन उ मुक्ति चाहन्छ, तर सकिरहेको छैन किनकी, उसलाई आफ्नै डोरीले बाँधिएको छडोरी चुदाउँदा उसैलाई दुख्छ र त, फुकाउन खोज्दा पनि रोइराखेको छकिनकी, उ विवश छ ।
उसले देखिरहेको छ खाली भाँडो बोकेको मान्छेसोचिरहेको छ, उ माग्नको लागि हिँडिरहेको छतर बुझेको छैन कि, उ बाँडेर फर्किएको हो त्यसैले त उ भागिरहेको छ, रोइरहेको छ उसलाई खाली भाँडोले माग्छ भनेर सिकाइएको छउसलाई सिकाउँदा नि रोइरहेको छकिनकी, उसलाई आफ्नै आमाको पच्छौरीले बाँधिएको छउसलाई फुकाउँदा नि रोइरहेको छकिनकी उसलाई आफ्नै बाबाको जनैले बाँधिएको छउसले जनही चुडाउँन नि चाहदैन किनकी, उ विवश छ ।
